Uciekać od zapachu ego

Moment, kiedy będziesz wiedział, że trzeźwiejesz, nastąpi wówczas, kiedy nauczysz się dawać i dzielić się. Inaczej wciąż funkcjonuje się w nałogowy sposób.

Kiedy pracowałem z osobami uzależnionymi, największym zaskoczeniem było dla mnie odkrycie, że ich problemem wcale nie jest alkohol, ruletka, hazard, nieuporządkowana zmysłowość czy narkotyki. "Na czym więc polega prawdziwy problem z uzależnieniem?" – pytałem specjalistów i samych zainteresowanych. Jedna odpowiedź najmocniej zapadła mi w pamięć: "To próba takiego życia, aby wciąż otrzymywać od innych, samemu jednak się nie wysilać".

Dobra terapia ma przywrócić zdolność do wysiłku, odwrócić niezdrową uwagę człowieka od siebie samego i pozbawić go zarazem poczucia przesadnej ważności i wyjątkowości własnej osoby. 

Moment, kiedy będziesz wiedział, że już trzeźwiejesz i wracasz do życia, nastąpi wówczas, kiedy nauczysz się dawać i dzielić się. Inaczej wciąż funkcjonuje się w nałogowy sposób: mam brać, należy mi się, mogę wykorzystywać innych – moją wspólnotę, ośrodek, bliskich, którzy zapewniają mi wsparcie. 

Na tym polega skutek grzechu pierworodnego. Z teocentryków staliśmy się egocentrykami. Nie inaczej jest przecież w życiu duchowym. „Bo ja bym chciał się głębiej modlić. Bo ja bym chciał, aby on się zmienił. Bo ja bym chciał być bardziej cierpliwym. Bo ja bym chciał…”. Odwróć. „Boże, daj mi siłę, Ty pomóż”. 

Choć może wcale nie potrzeba mi zmiany, ale bardziej tego, abym spokorniał i skruszał?

***

Trzy lata temu jechałem ze współbratem i z sześćdziesięciorgiem studentów do Rzymu na spotkanie z papieżem. Każdy autostopem. Był koniec grudnia, temperatura poniżej 10 stopni na minusie. Wszystkich zabierano, ale nas na końcu. To mit, że w habitach podróżuje się łatwiej. Siedemnaście godzin postoju na stacji benzynowej, w obcym kraju, na dodatek w zimie, kapitalnie jednak uczy pokory, uwalniając od wszelkiej pretensjonalności, myślenia że cokolwiek nam się w życiu należy. Bo przecież nic nam się nie należy, wszystko, co mamy, jest niezasłużonym darem. Autostopowe podróże zawsze były dla mnie znakomitą szkoła życia, nie mówiąc już o doświadczaniu Opatrzności i ludzkiej dobroci. 

Życie w wolności od siebie samego jest jak czysta źródlana woda, bez zapachu i smaku – smakuje tak samo wszystkim. 

Zmarły japoński dominikanin, konwertyta z buddyzmu, o. Shigeto Oshida wyznał: „Był taki moment w moim długim, pełnym chorób życiu, kiedy stanąłem naprzeciw śmierci w głębokiej niepewności i ujrzałem zawartą w mojej apostolskiej działalności arogancję, którą brałem za czyste oddanie w wierze. Od tego czasu zacząłem uciekać od zapachu ego, gdziekolwiek go czuję”.