Pokuta i świętość

Najpewniejszą drogą pokuty jest wzięcie każdego dnia swojego krzyża i pójście za Jezusem

Czym jest pokuta? Katechizm Kościoła Katolickiego podpowiada: 

może nią być modlitwa, jakaś ofiara, dzieło miłosierdzia, służba bliźniemu, dobrowolne wyrzeczenie, cierpienie, a zwłaszcza cierpliwa akceptacja krzyża, który musimy dźwigać. Tego rodzaju pokuty pomagają nam upodobnić się do Chrystusa 

(…)

Najpewniejszą drogą pokuty jest wzięcie każdego dnia swojego krzyża i pójście za Jezusem (Por. Łk 9, 23). 

Świętość można sprowadzić do jednej, jedynej rzeczy  - wierności obowiązkom nałożonym przez Boga. To akceptacja z miłością wszystkiego, co Bóg nam zsyła w danej chwili. 

O. Jean-Pierre de Caussade  nazywa to sakramentem chwili teraźniejszej, ponieważ "to, czego Bóg pragnie w chwili obecnej jest najlepsze, a wszystko inne, czymkolwiek by nie było, powinno się uważać za w ogóle nieistniejące" (…)  "Dałby Bóg, aby królowie i ich ministrowie, książęta Kościoła i świata, księża i żołnierze, rolnicy i robotnicy, słowem, by wszyscy ludzie zrozumieli, jak łatwo dojść do wysokiego stopnia świętości. Trzeba tylko wypełnić swoje proste obowiązki chrześcijańskie i obowiązki stanu; wziąć na siebie swe krzyże i bez zbytniej troski poddać się z wiarą i miłością zamysłom Opatrzności we wszystkich tych rzeczach, które musimy zrobić czy wycierpieć".

Oto cała świętość. 

Niczym ziarnko gorczycy, najmniejsze ze wszystkich ziaren. Duchowość wszechczasów, odpowiednia dla wszystkich stanów. 

Cytaty pochodzą z KKK 1435 i 1460 oraz książki J. P de Caussade "Powierzenie się Bożej Opatrzności"