W niczym nie zgrzeszył, ale do nieba nie wszedł

Skupienie na grzechu skutkuje zapomnieniem o miłości.









Pewien mnich, najdoskonalszy asceta, zmarł i znalazł się w poczekalni nieba. Przez całe życie żył niezwykle surowo. Był bardzo wychudzony, wyczerpany.
- Nareszcie sobie odpocznę! - pomyślał. To będzie nagroda za tyle lat cierpienia.
Nagle otwierają się drzwi, a kapłan widzi, że wchodzi przez nie... prostytutka. Przeciera oczy ze zdumienia. 

- Na pewno się pomyliłaś. To nie jest miejsce dla ciebie - mówi. 

- Sama nie wiem. Święty Piotr powiedział, bym poczekała właśnie tutaj - odpowiada zmieszana dziewczyna. 

- Jak to zrobiłaś? 

- Stałam przy szosie, zatrzymał się jakiś samochód, wsiadłam. Nagle z przerażeniem zobaczyłam pędzące z naprzeciwka auto. Zdążyłam jedynie wyszeptać: "Jezu, kocham Cię z całego serca" (a więc był to akt miłości doskonałej, który zmazał wszystkie jej grzechy). 

Mnich popatrzył smutno i stwierdził: 

- Gdybym tylko o tym wiedział...

***

„W niczym nie zgrzeszył, ale do nieba nie wszedł” - mówi złośliwa anegdota o teologu moralnym. Można mieć takie podejście do życia: tak bardzo się pilnuję, żeby w niczym nie zgrzeszyć, że nic dobrego w życiu nie uda mi się zrobić, bo nie mam kiedy, albo, co gorsza, nawet mi to do głowy nie przyjdzie.

Skupienie na grzechu skutkuje zapomnieniem o miłości. Jezus nie zapyta czy wyplewiłem wszystkie chwasty, ale czy nauczyłem się kochać.

***

Poranne modlitwy ze wspólnotą braci. Czytam prośbę dołączoną do jutrzni adwentowego brewiarza: "Wyjdź na spotkanie tym, którzy nieświadomie Cię szukają".

Ty jesteś bliżej nas, niż my samych siebie...

Zaczerpnięte z książki o. Tomasza Nowaka OP "Droga Wodza. Jak orzeł w kurniku"