Przyjdź, moje tchnienie i moje życie

Modlitwa św. Symeona, o wylanie Ducha Bożego.

Mimo, że żyjemy w relacjach, samotność jest konieczna dla nabrania sił, do dawania siebie innym, do zachowania spokoju wewnętrznego. 

Bezustanna obecność wśród ludzi prowadzi do stopniowej utraty kontaktu z samym sobą i własną tożsamością. Bez samotności maleje nasza zdolność do rozumienia drugiego człowieka.

Nawet małżonkom św. Paweł zalecał: „Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie”. 

Okresowe fizyczne oddalenie, nawet od najbliższych, zaowocuje wzmocnieniem wzajemnej bliskości i pozwoli więcej ofiarować z siebie drugiemu.

Okresowa samotność ma jeszcze jedną wartość, pomaga zachować wewnętrzny ogień w nas samych.

Św. Symeon Nowy Teolog przyzywał Ducha Świętego słowami:

Przyjdź, o Potężny, który zawsze wszystko czynisz, odnawiasz i przetwarzasz swoją wolą.Przyjdź, o Niewidzialny, ze wszech miar Nieuchwytny i Niedotykalny.

Przyjdź, sam do mnie samego, ponieważ widzisz, że jestem sam.

Przyjdź Ty, który oddzieliłeś mnie od wszystkiego

i uczyniłeś samotnym na tej ziemi. 

Przyjdź Ty, który sam stałeś się we mnie pragnieniem i sprawiłeś,

że pragnę Ciebie, całkowicie Niedostępnego. 

Przyjdź, moje tchnienie i moje życie.

Przyjdź, pocieszenie mojej biednej duszy.

Przyjdź, moja radości, chwało i rozkoszy bez końca.