Chesterton o szczęściu

Mam całkowitą pewność, że dzisiejszy świat skończy pogrążony w rozpaczy, chyba że znajdziemy sposób, aby zmienić nasze umysłowe nastawienie. Zwyczajne myśli, które na co dzień mamy, muszą stać się zdrowe i pogodniejsze, nie zaś takie, jakie spotyka się dzisiaj w większości powieści i wierszy.

Tak jak każdy, czerpię radość z tego, co dodaje życiu smaku i wigoru. W miarę upływu lat rośnie we mnie jednak przekonanie, że ani w waszych egzotycznych smakach, ani w moich swojskich, ani w życiowych słodkościach, ani w życiowych używkach, ani w pikantnych przyprawach, ani w wykwintnych daniach, ani w muzyce, ani w czymkolwiek innym, co odrywa nas od rzeczywistości, nie odkryjemy tajemnicy, którą wszyscy chcemy poznać – tajemnicy, jak cieszyć się życiem. 

Mam całkowitą pewność, że dzisiejszy świat skończy pogrążony w rozpaczy, chyba że znajdziemy sposób, aby zmienić nasze umysłowe nastawienie. Zwyczajne myśli, które na co dzień mamy, muszą stać się zdrowe i pogodniejsze, nie zaś takie, jakie spotyka się dzisiaj w większości powieści i wierszy. Człowiek powinien być szczęśliwy w spokojnych chwilach, kiedy pamięta, że żyje – nie tylko w hałaśliwych chwilach, kiedy o tym zapomina. Jeśli nie nauczymy się cieszyć życiem jako takim, nie wystarczy nam radości, żeby długo cieszyć się jego atrakcjami i smakami. 

Życie wypełnione rozrywkami nie ma nic wspólnego ze szczęściem. Jest zabawą w ślizganie się po powierzchni, a powierzchnie mają to do siebie, że są prawie zawsze zdradliwe i nierówne. 

Człowiek, którego życie wypełniają błahostki i rozrywki, nie umie w pełni docenić wagi i wartości czegokolwiek. Nie smakuje swoich drogich cygar z taką przyjemnością, z jaką chłopak w slumsach wypala papierosa. Nie cieszy się z wyjścia do opery tak bardzo, jak dziecko z wyjścia do teatrzyku lalkowego.

Tekst: Gilbert Keith Chesterton