Kiedy zabija się tajemnicę, niszczy się coś cennego

Wiele osób przez całe życie żyje w iluzji, że szczęśliwa przyjaźń albo związek polega na zupełnej, wzajemnej przeźroczystości. A przecież nie da się powiedzieć, ani wyrazić wszystkiego.

Czytałem wypowiedź terapeutki, która podzieliła się swoim doświadczeniem pracy z małżonkami. Często po ślubie okazuje się, że oboje są zupełnie nieprzygotowani na realizm życia. Przychodzi rozczarowanie, jeśli oboje zbyt wiele oczekują od siebie i myślą, że w małżeństwie będzie tylko seks, sielanka i nieustanna dostępność. "Kobiety często wychodzą za mąż nie za mężczyzn, tylko za wyobrażenie o mężczyznach. Proszę pamiętać – w małżeństwie jest samotność. Każdy człowiek na świecie jest samotny, nawet mąż i żona. Nieraz oni dążą do takiego zespolenia, by być jednym. Ona ciągle pyta: „o czym ty myślisz?” Ale nie da się wszystkiego wypowiedzieć" – stwierdza terapeutka. 

Czym jest małżeństwo? Towarzyszeniem drugiej osobie w jej samotności. 

Podobnie w zakonnej wspólnocie. Ludzie, choćby najbliżsi, nie należą do nas. Nie jesteśmy w stanie wejść w czyjąś duszę i z kimś się tak zjednoczyć, żeby nie żyć w samotności. Samotność jest dobra. Złe jest osamotnienie. 

***

Przyjaźń jest jednym z cenniejszych darów i niewątpliwie ma charakter uzdrawiający. Przebywanie z bliskimi nam ludźmi może być sposobem pełnej realizacji przyjaźni, ale... równie dobrze i przeszkodą. Z nadmiaru spotkań, zbyt dużej ilości słów, relacje mogą stać się puste i powierzchowne, a nawet męczące. 

Henri Nouwen wyznał, iż wiele razy w swym życiu odnosił dziwne wrażenie, że bardziej zbliżał się do swych przyjaciół wtedy, gdy ich nie było, niż gdy przebywali razem.

Kiedy wyjeżdżali, bardzo chciałem znów się z nimi spotkać. Gdy jednak dochodziło do spotkania, odczuwałem pewne rozczarowanie. Nasza fizyczna obecność przeszkadzała nam w pełnym spotkaniu – tak jakbyśmy czuli, że stanowimy dla siebie coś więcej, niż potrafimy wyrazić. 

Wiele osób przez całe życie żyje w iluzji, że szczęśliwa przyjaźń albo związek polega na zupełnej, wzajemnej przeźroczystości. A przecież nie da się powiedzieć, ani wyrazić wszystkiego. Kiedy zabija się tajemnicę, niszczy się coś cennego.