Zadowolić się tym, co wystarczy

Siła człowieka bierze się z powiedzenia sobie, że nie potrzebuje więcej.

O pysze święci ojcowie opowiadali, że nie ma końca jej pretensjom. 

W tradycji chrześcijańskich pustelników zachowała się historia o myśliwym, który lubił chodzić do lasu na zdobycz. Pewnego razu długo wspinał się na wysoką górę, tropiąc zwierzynę, i zmordowany usiadł na wielkim kamieniu, aby odpocząć. Ujrzawszy stado ptaków przelatujących z jednego szczytu na drugi, zaczął rozmyślać: "Dlaczego Bóg nie dał człowiekowi skrzydeł, żeby mógł latać?". 

Tymczasem przechodził tamtędy pokorny pustelnik i poznawszy myśl myśliwego, rzekł: - Oto rozmyślasz, że Bóg nie dał ci skrzydeł, lecz gdybyś je otrzymał, to mimo wszystko nie byłbyś zadowolony i powiedziałbyś: "Skrzydła moje są za słabe, nie mogę nimi dolecieć do nieba, żeby zobaczyć, co tam jest". A jeśli zostaną ci dane tak mocne skrzydła, żebyś mógł wznieść się do nieba, to i wtedy nie będziesz zadowolony i powiesz: "Nie pojmuję, co się tu dzieje". A jeśli zostaniesz obdarzony rozumem, to znów będziesz nieusatysfakcjonowany i powiesz: "Dlaczego nie jestem aniołem?". A jeśli uczynią cię aniołem, to też nie przyniesie ci zadowolenia i powiesz: "Dlaczego nie jestem cherubinem?". A zostawszy cherubinem, powiesz: "Dlaczego Bóg nie powierzył mi zarządzania niebem?". Jeśli zaś zostanie ci powierzone zarządzanie niebem to i tak się tym nie zadowolisz, i - podobnie jak ktoś inny - zuchwale sięgniesz po wyższe miejsce. Dlatego zawsze zmuszaj się do pokory i bądź zadowolony z tego, czym zostałeś obdarzony, a wtedy będziesz żył z Bogiem. 

Myśliwy zobaczył, że pustelnik powiedział prawdę, i podziękował Bogu, że posłał doń mnicha, który pouczył go i odkrył mu ścieżkę pokory. 

***

Wielorakie są duchowe zmagania, ale najgłębsze z nich i najcięższe - to walka z pychą. Pycha podkopując Boski porządek wszędzie wnosi rozkład i śmierć. Pycha wytęża się, usiłując stworzyć swój świat, pokora zaś z wdzięcznością przyjmuje życie od Boga.

Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co wystarczy. (...) Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni! 

(1 Tm 6, 6-8)

Siła człowieka bierze się z powiedzenia sobie, że nie potrzebuje więcej, że jest szczęśliwy z tym co ma, że nie nadużywa życia i potrafi powiedzieć „nie”.

Radość z tego jest ogromna.