Radość rodzi się z ofiary

Ludzie pragną odczuwać radość, ale po to, by przyszła radość, człowiek powinien ofiarować siebie.

Pewien zakonnik wspominał:

- Prosiłem ludzi o jakąś przysługę trzy razy w życiu. Pewnemu chłopakowi powiedziałem kiedyś: "Potrzebuję dwóch pudełek zapałek ze sklepu". Miałem wprawdzie cztery zapalniczki, ale powiedziałem mu po to, żeby sprawić mu przyjemność. Przybiegł radosny, zdyszany, przyniósł mi te zapałki i zmęczenie odnowiło jego siły, ponieważ skosztował tej radości, jaką przynosi ofiara. A drugi siedział w tym czasie  w miejscu i zmęczył się od tego siedzenia.

Ludzie pragną odczuwać radość, ale po to, by przyszła radość, człowiek powinien ofiarować siebie. Radość rodzi się z ofiary.

Prawdziwa radość płynie  z gotowości do ofiary. 

Jeżeli wzrośnie w człowieku gotowość do ofiary, wtedy człowiek świętuje, cieszy się. Egoizm, samolubstwo – to męka dla człowieka, w tym właśnie grzęźnie.

fot. Gabriel Pytko