Zaufanie Opatrzności Bożej

Winniśmy pragnąć tylko takich cnót, jakich chce nam udzielić Bóg, oraz takiego stopnia łaski i chwały, jaki On chce nam dać. Nie należy pragnąć niczego więcej.

Końcem III wieku święty Antoni Wielki zapytał Boga:

- Panie, dlaczego to jedni umierają młodo, a inni umierają staro? Dlaczego jedni żyją ubogo, a inni się bogacą? Dlaczego jedni dostają wiarę, a inni wiary nie mają?

W odpowiedzi usłyszał: "Antoni, pilnuj siebie samego: bo tamto wszystko to sprawy Boże, i zrozumienie ich nie wyszłoby ci na dobre".

 

***

Wiele wieków później August Marceau, niezłomny marynarz i „bezbożnik” (jak sam siebie określa) niespodziewanie otrzymuje łaskę wiary i staje się gorliwym katolikiem. W 1849 roku  zmaga się z uporczywym kaszlem i przewlekłym bólem nogi. Ostatni rok życia spędza w całkowitej samotności i wówczas wyznaje znajomemu księdzu: „Jestem równie szczęśliwy chwaląc Boga w moim pokoju, gdzie popijam ziółka, co stawiając czoła sztormom na morzu”.

 

Do swojego przyjaciela pisał: „Zapewniam cię, iż właśnie tu, w małym zapomnianym kąciku, gdzie życie moje upływa z dala od bliskich, przyjaciół i znajomych, odnalazłem największe szczęście, jakie możliwe jest na ziemi”.

 

Oto klucz do tajemnicy szczęścia na ziemi – wielokrotnie powtarzał. – We wszystkim zgadzać się z wolą Bożą. 

***

"Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał (J 4, 34) – mówi Chrystus, a w innym miejscu czytamy: "Nie każdy, kto mówi Mi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie" (Mt 7, 21). 

I tu dochodzimy do najdelikatniejszego punktu w praktykowaniu poddania się woli Bożej – winniśmy pragnąć tylko takich cnót, jakich chce nam udzielić Bóg, oraz takiego stopnia łaski i chwały, jaki On chce nam dać. Nie należy pragnąć niczego więcej. Naszą ambicją powinno być dojście, dzięki wierności, do takiego stopnia doskonałości, jaki został nam przeznaczony.

Nie wszyscy bowiem ludzie zostali przeznaczeni do takiego samego stopnia wywyższenia.

W rzeczy samej, jakkolwiek doskonała byłaby nasza współpraca z łaską Bożą, nigdy nie osiągniemy, rzecz jasna, takiego stopnia pokory, miłości itd., jak Matka Najświętsza. Kto też ośmieliłby się uważać, że doszedł do stopnia łaski i chwały równego Apostołom? Kto miałby czelność porównywać się ze św. Janem Chrzcicielem, którego Pan Jezus nazwał największym spośród zrodzonych z niewiasty? Kto dorówna świętości chwalebnego św. Józefa?

W tych sprawach, podobnie jak we wszystkich innych, winniśmy poddać się woli Bożej. Trzeba, by Bóg mógł powiedzieć o nas: „Moja wola jest w nim” (Iz 62, 4); ona panuje i rządzi we wszystkim.

Tym samym, gdy słyszymy lub czytamy, że Pan nasz w krótkim czasie podniósł niektóre dusze do bardzo wysokiego stopnia doskonałości i udzielił im wyżej wspomnianych darów, oświecił ich umysł zadziwiającymi światłami, a serca napełnił głęboką pobożnością i gorliwością, trzeba nam poskromić rodzące się w sercu pragnienia podobnych rzeczy, gdyż byłyby one przeciwne czystej miłości poddania się woli Bożej. Trzeba nam wówczas jeszcze ściślej zjednoczyć się z umiłowaną wolą Bożą i mówić:

Panie mój, wysławiam Cię i błogosławię za to, czego z taką miłością i czułością raczysz udzielać duszom, które wybrałeś. Zaszczyt, jaki im czynisz, przewyższa wszelkie poważanie, jakie można z jego powodu odebrać od ludzi. Tym bardziej skupiam się na wypełnianiu Twojej woli; niech moja własna wola całkowicie zniknie i niech nie pragnę żadnych świateł, żadnych uczuć ani dobrodziejstw, którymi spodobało Ci się obdarowywać świętych. Błagam Cię tylko o jedną łaskę: abym już w niczym nie miał woli własnej, lecz aby moja wola całkowicie stopiła się i zatraciła w Twojej. Niech inni proszę Cię o cokolwiek zechcą. Moją jedyną prośbą jest, abyś raczył ściśle złączyć mnie ze sobą w doskonałym realizowaniu Twoich planów i uczynić czystym narzędziem Twej chwały. Czyń ze mną, we mnie i przeze mnie, bez przeszkód, w czasie i w wieczności, to wszystko, co Ci się podoba.

Korzystałem z książki: Jean-Baptiste Saint-Jure
"Zaufanie Opatrzności Bożej. Źródło pokoju i szczęścia"