Rekolekcyjne ostatki - czyli o stosie pocztówek

Autostop jest podróżowaniem nie tylko od miejsca do miejsca, ale przede wszystkim od człowieka do człowieka.

Uzbierało się ich trochę: Hiszpania, Włochy, Anglia, Austria, Litwa, skończywszy na Łodzi. Po przyjeździe do klasztoru czekała na mnie sterta kartek, którą wysłali uczestnicy naszych autostopowych. Pocztówki z miejsc, do których dotarli.

Przy okazji powakacyjnych porządków znalazłem kilka wypowiedzi uczestników:

● Dla mnie niesamowite jest to, że podróż w 2,3,4- osobowych grupach poszukujących obecności Boga w każdej chwili zmieniała ich samych... i to bardzo....miałem przyjemność być wśród osób które z dnia na dzień nabierały pokory, ucząc się jak dziękować za to co otrzymali.

● Dopiero teraz po tych rekolekcjach można by wyruszyć w drogę dzieląc się zdobytym doświadczeniem. Wcześniej wędrując stopem/pieszo - samotnie nie miałem możliwości podzielić się tym co dobre bądź złe przytrafiło się na trasie (nie możliwa była weryfikacja mojej pamięci tych zdarzeń, czy dostrzeżenia innej perspektywy, a one dopiero ubogacają przeżywaną chwilę)... Bardzo wdzięczny jestem Bogu za podesłanie takiej możliwości odczuwania jego obecności w Życiu...

● Autostop jest podróżowaniem nie tylko od miejsca do miejsca, ale też a dla niektórych pewnie przede wszystkim od człowieka do człowieka (Dominika).
 

Dla mnie najlepszym podsumowaniem jest poniższy komentarz Marcina, który najtrafniej oddał ideę tych rekolekcji.

Właściwie to przed rozpoczęciem rekolekcji już nie mogłem doczekać się kolejnej edycji... Zdecydowanie przeczuwając, że własnie tak świeccy mogą poczuć jak ważną rolę mają w Kościele...

Wspólnota kościoła to nie ksiądz będący w centrum z grupą zapatrzonych w niego osób lecz ludzie, którzy mają w sobie tę samą miłość. Moje doświadczenie dodatkowo uczy, że w kwestiach duszpasterskich najlepsze pomysły wychodzą najczęściej od ludzi świeckich, którzy zamiast narzekać na swojego księdza wolą sami zrobić coś sensownego.

Jak widać Duch Święty nie jest ograniczony świętymi olejami.

Zdjęcia pocztówek wklejam na pamiątkę. Jeśli ktoś z was się na nich odnalazł i nie ma lęków przed publicznym zabraniem głosu, może zostawić pamiątkowy ślad. Internetowi archeolodzy będą zachwyceni. Za kilka wieków.

***

Dotarła do mnie wiadomość, że "gospodarz-miejsce" przyszłorocznych rekolekcji jest już znany. Tym razem południe Polski. Organizatorzy nie próżnują.